het vrouwtje van stavoren

Het vrouwtje van Stavoren.

In Stavoren woonde eens,
een hele rijke vrouw.
Als arme mensen haar iets vroegen,
stonden ze lelijk in de kou!
Want deze vrouw die alles had,
had ook een hart van steen.
Warmte vond je niet bij haar,
ze was eigenlijk gemeen.
Het enige dat zij wilde,
was nog rijker worden.
Ze stuurde al haar schepen uit,
het waren hele horden.
Ze zei tegen haar kapitein,
ik wil het mooiste op aard,
ga dat nu voor mij zoeken,
wat is het meeste waard.
Na vele maanden kwamen dan,
haar schepen weer terug.
Het vrouwtje riep vol ongeduld,
naar de kapitein op de brug,
Wat heb je mij nu meegebracht,
wat was het mooist op deze aarde?
De kapitein, een wijze man, zei:
graan, dat heeft de meeste waarde.
Als je daarvan voldoende hebt,
dan hoeft in slechte tijden,
geen enkel mens, geen enkel dier,
nee niemand honger te lijden.
Maar dacht je dat het vrouwtje,
nu blij was met zo'n schat?
Niks hoor, ze werd juist woedend,
zo'n driftbui had ze nooit gehad!
Breng je mij zoiets simpels?
Dat is toch ongehoord,
die rommel moet ik niet!
Gooi het maar over boord!
Een arme man die het hoorde zei:
Ach vrouwe, geef het aan de armen,
zij lijden honger en het zou,
hun harten zo verwarmen.
Over boord, riep de harde vrouw,
geen mens die profiteert!
Vrouwe, het zal u nog spijten,
als het lot zich tegen u keert.
Het vrouwtje lachte heel gemeen,
trok van haar vinger een gouden ring,
en gooide die heel ver in zee.
Ze zei, nog eerder dat dit ding,
terug zal komen in mijn hand,
dan dat een zo'n rijk mens als ik,
in bittere armoede beland.
Na een paar dagen, toen de meid
een vis schoonmaken ging,
zag zij iets schitteren in de maag,
het was... de gouden ring!
De ring was toch terug gekomen,
en de voorspelling vond gehoor.
Het graan was gaan groeien in de haven,
er kon geen enkel schip meer door.
Het vrouwtje raakte alles kwijt
en verviel tot de bedelstaf.
Maar denk je dat er in Stavoren,
iemand was die haar iets gaf?
Ze was zelf steeds gemeen geweest,
gaf nooit iets aan de armen.
Nu was er niemand in de stad,
die haar hart wilde verwarmen.
Ze was nu hongerig en arm,
en had alleen haar dromen.
Vergeet nooit, dat wat jij geeft,
zal steeds terug bij je komen.